Second Look

*scroll for English text*

Καθώς η καραντίνα πλησιάζει προς το τέλος της (ελπίζουμε οριστικό), είπαμε να πρωτοτυπήσουμε και να μοιραστούμε και την δική μας εμπειρία, ελπίζοντας ότι κάποιος αναγνώστης/αναγνώστρια θα ταυτισθεί ή έστω θα περάσει μερικά όμορφα λεπτά διαβάζοντάς την.

Στην καραντίνα…

Μείναμε σε απόλυτη απομόνωση, μη έχοντας αντικρίσει άλλο έμβιο ον (από κοντά) για μέρες συνεχόμενες και βρήκαμε την ευκαιρία στην ησυχία να ξανασυστηθούμε με τον εαυτό μας. Ή «καραντινιαστήκαμε» με την οικογένειά μας και ανακαλύψαμε ότι γελάμε πολύ όταν είμαστε μαζί (και μάθαμε, επίσης, από πού έχουμε κληρονομήσει την αγάπη και την τάση μας προς το θέατρο και το δράμα).

Ωθούμενες από την αρχική υπερένταση της αβεβαιότητας, καταπιαστήκαμε με εργασίες στο σπίτι, κάναμε εκκαθάριση σε ντουλάπες, αναμορφώσαμε βιβλιοθήκες, οργανώσαμε μέχρι και τα μπαχαρικά μας (έλεος!). Γενικώς, κάναμε χώρο για ό,τι νέο έλθει στην ζωή μας από δω και μπρος.

Ανακαλύψαμε εκ νέου την αγάπη μας για την ζαχαροπλαστική (Άκη, μας έχεις κάψει), πειραματιστήκαμε δε και με σπιτικές βίγκαν συνταγές. Ξεκινήσαμε ένα συλλογικό ταξίδι με προορισμό την δημιουργία της ιδανικής ρουτίνας περιποίησης προσώπου. Επιτέλους, μας έγινε συνήθεια να φοράμε ανελλιπώς κρέμα ματιών και, ναι, σκοπεύουμε να εμμείνουμε στην καλή αυτή συνήθεια!

Καταναλώσαμε χωρίς ενοχές άφθονες ποσότητες σοκολάτας, αλλά φτιάξαμε και κανάτες ολόκληρες πράσινου τσαγιού και αφεψημάτων. Είδαμε πολλές σειρές και ντοκιμαντέρ του Netflix, αλλά και τις δωρεάν προβολές των μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber κάθε Παρασκευή. Επιστρέψαμε σε λατρεμένα σάουντρακ και τραγουδήσαμε μαζί (συγγνώμη, αγαπητοί γείτονες!), ενώ εξερευνήσαμε το έργο νέων καλλιτεχνών.

Εντρυφήσαμε σε βιβλία ψυχολογίας ή διοχετεύσαμε την δημιουργικότητά μας σε από καιρό παραμελημένα ενδιαφέροντα (ένα προσχέδιο μετα-αποκαλυπτικού μυθιστορήματος, για παράδειγμα).  Γεμίσαμε τα διαμερίσματά μας με χαρτάκια εμψυχωτικών φράσεων ή συμμετείχαμε σε προκλήσεις διαλογισμού.

Μην γελιέστε, δεν ήταν όλα καλά και ανθηρά. Υπήρχαν στιγμές δύσκολες, αν και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται με όσα έζησαν και ζουν όσοι εργάζονται στην πρώτη γραμμή, όσοι νόσησαν ή πέρασαν τον εγκλεισμό σε μια κακοποιητική κατάσταση. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε, ωστόσο, ότι καθεμία και καθένας μας βίωσε και κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση με πολύπλευρες προκλήσεις.

Υπήρξαν μέρες που κατορθώσαμε να αντεπεξέλθουμε σε ένα ενεργητικό και παραγωγικό πρόγραμμα, αλλά και πολυάριθμες άλλες που γίναμε και πάλι νυχτοπούλια, με αποτέλεσμα το επόμενο πρωί να κυκλοφορούμε σαν ζόμπι και να αναζητούμε με μανία υδατάνθρακες.

Κάποιες φορές, η συνεχής κοινωνική επαφή (μέσω σόσιαλ μίντια, φυσικά) ήταν επιτακτική για να συνεχίσουμε, ενώ άλλες, τα κοινωνικά διαλείμματα και ένα καλό ποτό ή κλάμα απεδείχθησαν απαραίτητα για την διατήρηση της ψυχικής μας ισορροπίας. Φιλίες ξεκαθαρίστηκαν και απρόσμενα φλερτ ξεπήδησαν από το πουθενά.

Γενικώς, όντως μείναμε σπίτι. Για 51 ημέρες. Και αγωνιστήκαμε να εκμεταλλευτούμε μια τρομακτική και ανησυχητική περίοδο όσο το δυνατόν καλύτερα, έχοντας στον νου ότι είμαστε αρκετά τυχερές να διαθέτουμε αναπαυτικούς καναπέδες και άνετα μπαλκόνια.

Αντίο, καραντίνα. 

So… as the lockdown comes to an end (is this the real life?), we decided to share our experience of it all in the hopes that some reader will relate or at least spend a couple of fun minutes.

What was it like being in quarantine, then?

We spent time in absolute isolation, having not seen another person -in person- for days on end and thus had the rare chance to be reintroduced to ourselves in silence.  Or we quarantined with family only to find out we can have the hell of a laugh together (and to discover where we got that ‘theatre’ gene from).

We delved into home projects, urged by the initial rush of uncertainty, decluttered wardrobes, sorted out bookcases, organised our shelves of spices’ mixes and purged old items to clear out space for the new about to come.

We rediscovered our love of baking and experimented with homemade vegan recipes. Together we set out on a collective journey towards creating the perfect skincare routine. We finally made a habit of using eye cream on a daily basis and yes, we intend to stick to it!

We unapologetically ate possibly infinite amounts of chocolate, but also made batches of green/herbal tea. We watched Netflix series and documentaries as well as Andrew Lloyd Webber’s free-streamlined musicals on Fridays. We revisited our favourite soundtracks and sang along (sorry, neighbours) and explored new artists and albums.

We immersed ourselves into psychology-related content or channeled our creativity into neglected passions (yes, post-apocalyptic novel draft, I’m looking at you).We filled our apartments with post-its of motivational mantras or joined meditation challenges.

And mind you, there were hard times galore. Not as hard as someone working in the frontline or having a loved one get sick or being stuck in an abusive home. Yet we must admit that everyone has had to cope with this unprecedented situation and face multi-layered challenges along the way.

There were days when we managed to stick to a high-energy productive schedule, but  on numerous others our natural night owl tendencies took the upper hand, only to make us walk around like zombies and binge on carbs non-stop the following day.

On certain days, constant social interaction was imperative to keep us going whereas, on others, social breaks and a good cry/drink was essential to our mental balance. We sorted out friendships and ignited impossibly unexpected romances.

All in all, we stayed at home for 51 days. We tried to make the best of a frightening and worrisome time while we were lucky enough to enjoy our comfy sofas and balconies.

So long, quarantine; it has been quite a ride.